Nathalie Baartman houdt zich vast aan haar wortels, de liefde en elke ochtend pap. Onhandig, doch charmant. ‘Ik kan vandaag zo moeilijk weggaan’, zingt ze in vibrato. Maar als grip verdwijnt. Wat dan? Waar laat je je handen? Waar gaan je benen heen? Het verkeerde pad zit vol verhalen. Liften door Roemenië, net niet aangerand en dan ontbijten met een dominee.
Bloedeigen en schaamrood eerlijk
In Louter buldert ze haar zaligheid de zaal in. Het gaat over hem, over haar, over jou. Over alles wat ons verbrokkelt en weer bindt. Met de nieuwe voorstelling weet je het niet zeker. En met Nathalie al helemaal niet. Ze is bloedeigen en schaamrood eerlijk. Dus kom maar achterom.